Og ferdin heldur áfram II

................................
Vid byrjudum á ad fara til Uyuni í Bólivíu, Tom var á ordi "ég vona ad vid gistum ekki í thessu skítapleisi!". Baerinn fékk hins vegar marga plúsa hjá mér fyir hvad thad var audvelt ad fara í bankann og taka út bólivíska dineros af kortinu mínu. Beid thar í bidrod á eftir konu sem nádi mér upp ad oxlum og thad med kúluhattinn á hofdinu, ekki oft sem ég fae svona risatilfinningu!
Frá Uyuni fórum vid í dagsferd ad skoda Salar de Uyuni, thetta er mikil vídátta thar sem jordin er thakin salti, var víst vatn í fyrndinni, thid verdid bara ad sjá myndir af thessu, hvernig allt speglast í vatninu sem stundum liggur yfir ollu.

Potosí er annar baer sem á sér merkilega sogu, var einu sinni ein staersta og ríkasta borg í heimi ut af silfunámum sem thar eru. Highlightid thar (fyrir utan caple TV) var skodunarferd í námurnar med alvoru námuverkamanni. Birgdum okkur fyrst upp af kókalaufum, gosi og dínamíti til ad gefa námumonnunum. B.t.w. ef e-r hefur hugsad sér ad taka thátt í e-i hrydjuverkastarfsemi thá getur hver sem labbad inn í eina af thessum námubúdum og keypt dínamít eins audveldlega og mjólk og braud. Adstaedurnar voru frekar skelfilegar, andadi ad mér nógu asbeti fyrir lífstíd thegar vid skridum um allt. Thad er ekkert skrítid ad their sem vinna tharna eru yfirleitt farnir yfir móduna miklu fyrir fimmtugt! Guide-inn okkar hvatti okkur t.a. tyggja kókalauf svo vid aettum audveldara med ad anda. Jos tók thví mjog alvarlega og var med fullar kinnar af laufum allan tímann, uppskar svartar tennur og doda í tungunni. Annars er kókaplantan og oll sagan í kringum hana mjog merkileg. Laufin ein og sér frekar bragdvond en kókate med sykri er alveg ágaett. Hugsadi med mér eftir thennan dag ad ég get ekki kvartad yfir vinnuadstaedum í Blódbankanum aftur!

Eyddum samtals 4 dogum í La Paz. Thar yfirgáfu Charlotte og John, kanadíska parid, okkur og 5 baettust í hópinn. Gil, Liz og Mike frá Englandi, Andy frá Nýja Sjálandi og Caroline frá Sudur Afríku. Tíminn fór adallega í ad rolta um baeinn. Sáum rest af brúdkaup í dómkirkjunni, held ad Jos hafi tekid fleiri myndir en aettingjarnir! Fyndid hvad Quasimoto var fjótur ad sópa rósa- blodunum út á eftir brúdhjónunum, kirkjan greinilega bara frátekin í hálftíma og ekki mínútu lengur!! Fórum í city tour sem var fínn, skodudum m.a. en annan moon valley ( thessir tungldalir virdast vera í tugatali í heiminum) og svo fancy hverfin í La Paz. Keyrdum framhjá forsetabústadinum thar búa forsetinn, forseti thingsins, haestaréttarins og e-r einn til vidbótar, saman í sátt og samlyndi. Allir einhleypir, ég hefdi kannski átt ad láta setja mig út thar, ha ha. Fór í klippingu í La Paz, hún kostadi undir 100 kall en thar sem ég gleymdi sólgleraugunum mínum tharna og fann svo stadinn ekki aftur thá borgadi thetta sig varla.

Eyddi einum degi ásamt Kathy, Tom og Caroline í ad hjóla nidur svokalladan death road. Taladi vid e-a stelpu í Chile sem hafdi hjólad tharna nidur og verid skelfingu lostin allan tímann. Thetta reyndist ekkert eins skelfilegt og ég hafdi búist vid. Byrjudum í 4600 m haed og endudum í 1300 metrum (minnir mig), 64 km. Meiri hlutann af ferdinni skiptist á rigningu og grenjandi rigningu. Vegurinn var malarvegur og thad var svo sem nokkud augljóst ad ef madur faeri fram af honum thá vaeri madur í vondum málum (eda engum málum = daudur), en hann var ekki thad mjór ad ég vaeri e-d alvarlega hraedd um líf mitt. Komst helst nálaegt dauda mínum thegar ég thurfti ad hjóla/labba upp á vid, sem var mjog stuttur kafli en ég fékk samt blódbragd í munnin og andadi eins og ég vaeri med lugnathembu á lokastigi. Svo lenti ég í átokum vid apakott, honum tókst ad stela gleraugum úr bakpokanum mínum og beit mig thegar ég reyndi ad ná theim aftur, thvílík ósvífni!!

Thegar vid komum til baka um kvoldid úr deathroad ferdinni var restin af hopnum búin ad yfirgefa La Paz. Kieran ákvad ad koma sér í burtu ádur en yfirvofandi verkfall skylli á svo vid yrdum nú ekki fost í La Paz. Vid sem hofdum verid í hjólaferdinni thurftum ad taka leigubíl á eftir theim. Logdum af stad kl. 3 um nóttina og vorum komin til Copacobana vid Titicaca vatn kl. 7 um morguninn. Ég gerdi nú ekki mikid thann daginn, sleppti gonguferd um isla de Sol thar sem incamenningin á víst upphaf sitt.

Vid fórum yfir til Perú 5 apríl og stoppudum eina nótt í Puno. Thar skodudum vid fljótandi eyjar á Titicaca vatni. Aymara indjánar búa á thessum eyjum sem eru búnar til úr e-s konar grosum, Their thurfa ad baeta lagi af stráum vikulega í regntímabilinu en mánadarlega thegar thad er thurrt t.a. eyjarnar sokkvi ekki.

Hofum haft adsetur í Cusco frá 6. apríl. Thetta er ansi snotur baer, var hofudborg Incanna og thví mikid um inca minjar.

Incatrailid var einstaklega skemmtilegt. Fórum med tveimur guidum, Guillermo og Rolfie, og lobbudum svokallad alternative incatrail sem, eins og nafnid gefur til kynna, er ekki thessi klassíska leid, eitt af thví góda vid thessa leid ad thad var ekki einn túristi í augsýn allan tímann (fyrir utan okkur audvitad). Vid byrjudum á ad skoda incarústir og gistum fyrstu nóttina á skólalód í litlu thorpi í fjollunum. Thar faerdum vid skolakrokkunum gjafir, m.a. blýanta, liti og dúkkur. Thau litu sum út fyrir ad hálf rádvillt og mér sýndist blýantarnir byrja ad týna tolu sinni um leid og thau fóru út úr skólanum. Held nú samt ad thau hafi veri ánaegd med thetta, skólinn ekkert yfirfullur af skóladóti. Lobbudum annan daginn í 5 tíma, thridja daginn ca 9 og fjórda daginn bara 3. Fórum yfir tvo fjallaskord, thad haerra var 4800 m. (4803 ef thid viljid hafa thetta nákvaemt). Thetta var ekki eins erfitt og ég bjóst vid, adallega af thví ad vid lobbudum mjog haegt, allt eins og í slow motion, algjor haenuskrefaferd. Svo vorum vid med lúxus kokkahóp med okkur, voktu okkur á morgnanna med heita drykki vid tjaldid og heitt vatn t.a. thvo okkur. Líka frábaerar thriggja rétta máltídir oll kvold. Á einum naeturstadnum var okkur bodid í kaffi til lokal fólks. Thar var Prince lookalike í líki geitur og furduleg haena med hárkollu. Naggrísirnir sem bjuggu undir rúminu voru samt mestu krúttin, alveg grunlausir um ad their munu enda líf sitt í heitum potti og á matarbordi eigenda sinna.
Fimmta daginn tókum vid lest til Macchu Piccu. Mikid upplifelsi af sjá stadinn med eigin augum eftir ad hafa bara séd hann á myndum hingad til. Vid roltum um stadinn med Rolfie í ca tvo tíma thar sem hann útskýrdi hitt og thetta og hofdum svo tíma fyrir útaf fyrir okkur. Ég, Jos og Liz lobbudum upp á klettinn Wayna piccu sem gnaefir yfir borgina.

Erum nú í Cusco en holdum áfram eldsnemma í fyrramálid. Hofum fengid nýjan leader, Kieran er farinn heim og Geoff tekinn vid. Louise, sem er búin ad vera í ferdinni alveg frá Caracas, yfirgaf okkur í morgun og kemur vid á Páskaeyjunni ádur en hún fer heim til Englands. Tom verdur eftir hérna í Cusco svo vid erum 10 med Geoff sem holdum ferdalaginu áfram.

GLEDILEGA PÁSKA!