Og ferdin heldur áfram I

Ok, ég er enn í Sudur-Ameríku!
Frá thví seinast hef ég yfirgefid Argentínu, komid vid í Chile, átt góda daga í Bólivíu og er nú lent í Perú.

Ég held ad ég aetti ad sleppa thví ad tjá mig um hvad sé á dofinni thad vard nefnilega ekkert úr "rafting"-inu í Salta, of lítid vatn í ánni. Ég hefdi hvort sem er ekkert komist, tókst ad ná mér í e-a augnsýkingu sem er svo sem ekki í frásogu faerandi (Valdís ég skal lýsa thessu fyrir thér í smáatridum í private email!). Mun helst muna eftir Salta sem baenum thar sem ég týndi dagbókinni minni, man th.a.l. ekkert hvar ég hef verid eda hvert ég er ad fara lengur!

Frá Salta fórum vid til San Pedro, landamaerabae í Chile. Á leidinni thangad tjoldudum vid eina nótt upp í fjollum í 3700 m haed. Vard smá slopp sem var frekar útaf vokvaskort en raunverulegri haedaveiki, madur á helst ad drekka 7 lítra af vatni á dag skv. Kieran thví loftid er svo thurrt. Thegar sólin hvarf var fljótt ad kólna, thad var líka ansi hvasst (minnti mig nú bara á tjaldferdalog heima í leidinlegu vedri)

Vid aetludum ad gista á tjaldsvaedi inn í San Pedro en thad gekk ekki eftir út af Chileísku skrifraedi. Trukkurinn komst nefnilega ekki inn í landid (thessu komust landamaeraverdirnir ad eftir ad hafa farid yfir allan farangur o.fl í yfir klst.). Their hofdu fengid pappíra um ad vid myndum koma til landsins á ákv. degi. Thegar Kieran sá fram á ad vid myndum koma degi fyrr sendi hann theim fax. Faxid hafdi hins vegar ekki borist og theim ekki haggad á landamaerunum. Thad fyndna er ad thar sem vid reyndum ad komast yfir landamaerin degi fyrr thá datt umsóknin um ad koma naesta dag úr gildi! Vid endudum á ad gista á ágaetis tjaldstaedi í einskinsmannslandi rétt vid baeinn, ég er nokkud viss um ad fraendi landamaeravardarins hafi átt tjaldstaedid og hann hefur vantad meiri buisness!

San Pedro de Atacama fínn baer , eydimerkurlandslag og allt voda thurrt. Vid fórum í ferd ad skoda "the moon valley", thessi stadur hét ekkert thar til í júlí 1969, landslagid eftir thví. Voknudum einn morguninn kl 4 til ad keyra upp í fjoll og skoda heita hveri í 4200 m haed, bodudum okkur í heitum polli (sem var kaldur). Eitt kvoldid fór ég svo ásamt John og Charlotte í stjornuskodunarferd. Frábaer franskur stjornufraedingur (lesist med fronskum hreim) med stóra sjónauka, sáum m.a. hringina í kringum Satúrnus og fjarlaegar stjornuthokur, virkilega flott og skemmtilegt, heitt súkuladi í lokin skemmdi ekki fyrir.

Naest lá leidin til Bólivíu, á leidinni stoppudum vid og skodudum leirhveri í 4950 m haed og tjoldum svo vid kletta í 4500 m. haed. (Eins og thid sjáid thá er ég ansi uppvedrud af ollum thessum persónulegu haedametur sem ég er ad setja!). Thad var ansi kalt og ég hrokk upp med andfaelum um nóttina, vantadi súrefni og hafdi verid ad dreyma ad Jos vaeri ad reyna ad kyrkja mig, haha!

Held áfram seinna, er ad fara út ad borda......................................